“Τα τοπία του «Μέσα – Έξω”, 2002, Παρουσίαση της Διπλωματικής μου Εργασίας στο Εργοστάσιο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας.
Όταν ήμουν παιδί και μισοέκλεινα τα μάτια για αρκετή ώρα είχα την εντύπωση ότι τα αντικείμενα άρχιζαν να πάλλονται γύρω, τα περιγράμματα καταργούνταν και κυριαρχούσαν αλλόκοτες, μικρές λεπτομέρειες. Ήταν ναι περίεργη αίσθηση που μόνο στο ξεκίνημα χαιρόμουν και κατόπιν το παιδικό άγχος ερχόταν να με κατακλύσει, με έκοβε κρύος ιδρώτας, δε το μαρτυρούσα πουθενά γιατί πίστευα ότι ήμουν άρρωστη και ότι έβλεπα κάτι κακό. Ένιωθα ότι όλα τρυπούσαν και άρχιζαν να χορεύουν στον ίδιο ρυθμό, έρχονταν καταπάνω μου και εγώ εισχωρούσα σε αυτά. Αυτές οι αρχικές στιγμές ευχαρίστησης ήταν τόσο έντονες και οι εικόνες εκείνες έχουν μείνει πολύ ζωντανά αποτυπωμένες στη μνήμη. Πέρα από εικόνες ήταν μια γενική αίσθηση της πραγματικότητας του γύρω κόσμου που παλλόταν από κάτι ισχυρά ζωντανό και απέραντο. Τότε το είχα ονομάσει «Μέσα – Έξω» και το φυλούσα στην ψυχή σαν ένα από τα μυστικά που παίρνουμε μαζί μας μεγαλώνοντας. Δουλεύοντας αυτά τα έργα ένιωσα κάποιες φορές ότι ξαναβρήκα έστω για λίγο αυτή την αίσθηση. Την αίσθηση του Μέσα – Έξω που ευτυχώς τώρα πια δεν με τρόμαζε και μπορούσα να την χαρώ με την ησυχία μου.